"Bocah-bocah, tebak apa sing nang tangane Bu Guru,ya?" omonge Bu Markonah.
Bar ngomong kaya kue, Bu Markonah madhep maring tembok karo ngomong. "Wernane abang rasane maniss..." omonge.
Bocah-bocah padha meneng. Ujug-ujug, muride ana sing ngomong. "Apelll, Bu Guru......." jawabe murid sing jenenge Kemplu.
"Salah, Plu... Kie buah cherry. Tapi ora apa-apa, paling ora Bu Guru ngerti sing nang pikiranmu..." omonge Bu Markonah.
Krungu omonge Bu Guru, Kemplu madan jengkel. "Gentenan Bu Guru... Aku tek aweh tebakan..." omonge Kemplu.
"Ya wis, tebakanmu apa Plu....." akhire Bu Markonah ngalah.
Kemplu terus maju meng ngarep kelas. Dheweke madhep tembok, terus ngomong. "Kie apa Bu Guru. Dawane lima sentimeter, pucuke mlontho wernane abang-abang..." omonge Kemplu.
"Kemplu..!!!!!!! Ora olih aweh tebak-tebakan saru. Dasar bocah mbajug ora sopan!!!" Bu Markonah ngamuk-amuk.
"Lah, deneng Bu Guru ngamuka-amuk. Kie kan penthol korek api.... Tapi ora papalah, aku siki dadi ngerti sing nang pikirane Bu Guru..." jawabe Kemplu ora krasa salah.
GLUBRAKKKK........."KEMPLOUUUUUUU.........metu kelas.." (*)
